نامه های اسکروتیپ

این اثر به زبان طنز نگاشته شده و بیانات و اشارات به‌کار رفته در آن بسیار مزاح‌آلود است. مثلاً خدا همیشه با لقب ‘دشمن’ خطاب می‌شود که «به‌شکلی ننگ‌آور شناخت خود را بر آدمیانی که زانوی عبادت بر زمین سوده‌اند، افاضه می‌کند» …دو خطای مشابه و متضاد در مورد شياطين وجود دارد كه ما آدميان ممكن است بدان گرفتار شويم. يكى اينكه وجودشان راانكار كنيم، ديگر آنكه باور كنيم و به طرزی جنون آميز نسبت به آنها علاقمند شويم. شياطين از هر دو خطای آدميان به يكسانخشنودند، و مادی گرايان و جادوگران را به يک اندازه مى ستايند. نوع مطالبى كه در نگارش اين كتاب به كار رفته برای افراد باتجربه آسان است. اما قصد من آن نيست كه اين مطالب را به افراد احساساتى و يا آنان كه به سمت بدی متمايل اند و ممكن است اين مطالب را به شيوه ای غلط به كار بگيرند، بياموزم.خوانندگان بايد توجه داشته باشند كه شيطان دروغ گو است، و نبايد آنچه را كه در هيأت اسكروتيپ مى گويد صحيح بپندارند، حتى اگر آن را از زاويۀ ديد خود نيز صحيح قلمداد كند. من به هيچ عنوان قصد ندارم افراد مذكور در اين نامه ها را معرفى كنم؛ و يا مادر شخص « پدر اسپايک » و فكر نمى كنم تصاويری كه ازبيمار ارائه داده ام كاملاً دقيق و عادلانه باشد. بلاخره در جهنم نيزهمچون در اين دنيا، خيال پردازی های ذهنى وجود دارد … ۱۵۹صفحه